Επιλέγω να πειράξω κατά τι τον τίτλο του μυθιστορήματος της Φρανσουάζ Σαγκάν για να αξιολογήσω τα συναισθήματα των κομμάτων που μετείχαν στις ευρωεκλογές, τις χαλαρότερες από πλευράς λαϊκών διαθέσεων, δηλαδή του εκλογικού σώματος, που έχουν ποτέ καταγραφεί. Ας πάρουμε πιο διεξοδικά τα πράγματα.

Η Νέα Δημοκρατία απέτυχε να πιάσει το «3» ως αριθμητικό πρόσημο το οποίο ήθελε μπροστά στο αποτέλεσμα που θα πετύχαινε. Ήταν θέμα και γοήτρου. Παρ’ όλα αυτά τη θλίψη της για το αποτέλεσμα που δεν πέτυχε μπορεί να την αντισταθμίσει με την αύξηση της διαφοράς από το δεύτερο κόμμα - και μάλιστα σημαντική διαφορά, τη μεγαλύτερη που έχει επιτευχθεί σε ευρωεκλογές μεταξύ πρώτου και δευτέρου κόμματος.

Αυτό σημαίνει κάτι -πέραν του κοινότοπου συμπεράσματος ότι το κυβερνών κόμμα πήρε ένα μήνυμα-, πως επιβεβαιώνεται έμμεσα η λαϊκή βούληση, όπως καταγράφηκε σε όλες τις δημοσκοπήσεις, ότι ο λαός δεν θέλει κανέναν άλλο πολιτικό αρχηγό και κόμμα να τον κυβερνήσει. Αν ήθελε ο κόσμος να στείλει και τέτοιο μήνυμα, τουλάχιστον θα είχε μειώσει τη διαφορά μεταξύ πρώτου και δευτέρου κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του πρέπει να έχουν αντιφατικά συναισθήματα. Κατ’ αρχάς δεν πέτυχαν και αυτοί τα ποσοστά που ήθελαν, ενώ δεν επιβεβαίωσαν τη μεγάλη υπεροχή τους έναντι του ΠΑΣΟΚ, που τους κυνηγάει, καθώς η διαφορά τους είναι μικρή, με προοπτική μάλιστα στο μέλλον να βρίσκονται τα δύο κόμματα σε απόσταση αναπνοής. Όμως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι ευχαριστημένος για έναν άλλο λόγο. Πρώτον, αν λάβουμε υπ’ όψιν την παταγώδη αποτυχία της αυθεντικότερης Αριστεράς, δηλαδή της Νέας Αριστεράς, μπορεί να είναι ευχαριστημένος ότι τη συγκεκριμένη μίζερη Αριστερά των νεοκομμουνιστών τη διέλυσε.

Επιπλέον, πρέπει να είναι ευχαριστημένος, διότι βλέπει ότι έφτιαξε ένα κόμμα που αρέσει σε τμήμα της κοινωνίας, και μάλιστα στο τμήμα αυτό που είναι απολιτικό, του lifestyle, με πολιτιστική ματιά στα πρωινάδικα και ροπή προς τις ξαπλώστρες της Αθηναϊκής και πάσης άλλης Ριβιέρας, που μυρίζει αντηλιακό και πλημμυρίζει από σφιχτοδεμένα μπρούντζινα κορμιά. Το ΠΑΣΟΚ, εδώ που τα λέμε, έχει μισή χαρά. Μπορεί να μην κατάφερε να υποσκελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έφτασε πολύ κοντά και η προοπτική του είναι καλή αναλόγως του πώς θα πολιτευθεί από εδώ και στο εξής. Μπορεί όμως να μείνει με τη χαρά ότι με ένα τέτοιο ποσοστό ξεκίνησε για τη μεγάλη πορεία του και ο μέγας Ανδρέας. Οι κάργα δεξιοί ενισχύθηκαν και μάλιστα σημαντικά. Αν μάλιστα προστεθούν οι ψήφοι που έλαβε η ΝΔ με των κομμάτων που βρίσκονται στα δεξιά της, θα δούμε ότι συνολικά αυτοί που ομνύουν στην αριστερή ιδεολογία υπέστησαν μία οδυνηρή ήττα. Όπως άλλωστε σε όλη την Ευρώπη.

Δημοσιεύθηκε στην «Απογευματινή»