Καθ' όλη την διάρκεια της διακυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η Δικαιοσύνη αποτέλεσε όσο ποτέ στο παρελθόν το απόλυτο πεδίο προώθησης των κυβερνητικών επιδιώξεων.

Η πρώτη φορά Αριστερά έβαλε στην κυριολεξία τα γυαλιά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, καθιστώντας τον κορυφαίο δημοκρατικό θεσμό σε όργανο προπαγάνδας, εξυπηρέτησης φίλων και εξόντωσης κάθε είδους ενοχλητικού αντιπάλου.

Από τον Ρασπούτιν που είναι υπόλογος για την στοχοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων με φόντο το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους, το οποίο σε ό,τι αφορά τους εμπλεκόμενους υπουργούς και υφυπουργούς κατέληξε στο μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών, μέχρι την μηχανή στησίματος διώξεων και την... διανομή ποινικών κατηγοριών μέσω των briefing και των non paper του Τζανακόπουλου.

Κι από την επίδειξη καταπάτησης κάθε έννοιας διάκρισης των εξουσιών δια χειρός και στόματος Καμμένου με συνομιλίες διάρκειας 20 και πλέον λεπτών με ισοβίτη, οδηγίες (μέσω συζύγου) για συλλήψεις δημοσιογράφων και υπόγειες διεργασίες μετά του Mr Zougla προκειμένου να έρθουν οι… επιθυμητές καταθέσεις, μέχρι τις διαταγές Πολλάκη μέσω facebook (ονομαστικά μάλιστα) σε δικαστές και εισαγγελείς και βεβαίως την αλήστου μνήμης ατάκα περί ανάγκης να μπουν κάποιοι φυλακή για να κερδίσει και πάλι τις εκλογές το παρεάκι της Κουμουνδούρου.



Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας να… καπελώσει το συναίσθημα οργής του συνόλου των σκεπτόμενων Ελλήνων για τα έργα, τις ημέρες και την εγκληματική δράση των Χρυσαυγιτών, διοργανώνει παραστάσεις διαμαρτυρίας στην Βουλή και στα ΜΜΕ, με αποκορύφωμα τα όσα θα συμβούν αύριο έξω από το Εφετείο, όπου θα λάβει χώρα ο επίλογος της ακροαματικής διαδικασίας για μια υπόθεση που σημάδεψε ανεξίτηλα την πολιτική και κοινωνική ζωή.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις, οφείλουν να σταθούν με σοβαρότητα και νηφαλιότητα έναντι των στιγμών, εκφράζοντας με ουσιαστικό τρόπο τις θέσεις και τις απόψεις τους (πολλώ δε μάλλον σ' ένα μέτωπο που δεν χωρίζει αλλά ενώνει την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών) και χωρίς ξεπερασμένους παροξυσμούς, αλλά με σεβασμό στους δικαστές να αναμένουν την απόφαση του Δικαστηρίου. Μια απόφαση που σίγουρα δεν θα αποτελεί τρόπαιο για κανένα κόμμα, αλλά θα πρέπει να συνιστά παρακαταθήκη για το μέλλον…

Αφήνοντας στην άκρη τα ερωτήματα που προκύπτουν για το κατά πόσο χωρούν σε μια ιστορία με τόσους ισχυρούς για την δημοκρατία συμβολισμούς, παλαιάς κοπής τερτίπια με σκοπό την μικροκομματική εκμετάλλευση μιας δικαστικής απόφασης με σημαντικές και πολιτικές κοινωνικές προεκτάσεις, η οποία πριν και πέρα απ' όλα θα πρέπει να εκπέμψει ξεκάθαρα μηνύματα για την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στο πολύπλοκο περιβάλλον που διαμορφώνεται, από εδώ διατυπώνουμε μία και μόνο απορία:

Πόσο υποκριτικό είναι να ζητούν από δικαστές και εισαγγελείς να σταθούν στο ύψος τους σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία εκείνοι που τους χώρισαν σε ημετέρους και «απέναντι» ανάλογως με την προθυμία τους να τους κάνουν τα χατίρια, εκείνοι που εργαλειοποίησαν απροσχημάτιστα και κυριολεκτικά ασέλγησαν στην Δικαιοσύνη, εκείνοι που έβγαζαν στην σέντρα τους «εχθρούς», αλλά έκρυβαν και κρύβουν πίσω από την βουλευτική ασυλία τους τζάμπα μάγκες τύπου Καμμένου και Πολάκη, προκειμένου να μην έλθουν ενώπιος ενωπίω με τον φυσικό τους δικαστή;


Οι απαντήσεις στην κρίση του καθενός από μας…