Η σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη είναι ένα μεγάλο γεγονός.

Συντείνει σε ένα κλίμα απογοήτευσης στους πολίτες, με δεδομένο ότι έγιναν φανερές η υστέρηση και η συνέχεια σε «προπατορικά αμαρτήματα» του Ελληνικού Δημοσίου και των κρατικών οργανισμών, που μετά τη δεκαετία των μνημονίων βρέθηκαν σε κατάσταση αποσάθρωσης, στρατηγικής αποδόμησης, ευκαιριακής και ρουσφετολογικού χαρακτήρα λειτουργίας. Το κλίμα αυτό στην κοινωνία, μαζί με τις ανθρώπινες ιστορίες των 57 νεκρών, φοιτητές στην πλειονότητά τους, δημιουργεί νέα εκλογικά δεδομένα και καλλιεργεί σενάρια κυβερνήσεων συνασπισμού που φθάνουν ήδη στα δημοσιογραφικά γραφεία.

Κύρια παράμετρος αυτών των σεναρίων είναι η εκτίμηση, βάσιμη ή μη, ότι η Νέα Δημοκρατία δεν θα έχει τη δυνατότητα να πετύχει αυτοδυναμία ούτε στις εκλογές με ενισχυμένη αναλογική, ενώ τα ποσοστά της στις εκλογές με απλή αναλογική θα είναι σε τέτοιο επίπεδο που θα αποθαρρύνει την προσφυγή στις δεύτερες εκλογές. Στο συντριπτικό τους ποσοστό, πάντως, τα σενάρια και οι εκτιμήσεις συμπίπτουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα διατηρήσει την εκλογική της κυριαρχία έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Στη βάση αυτή μια «κάστα» της Κεντροαριστεράς, που «περιγράφει» το πολιτικό της στίγμα ως συνισταμένη εκσυγχρονισμού και μεταρρύθμισης, λέγε με Σημίτη και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, και κινείται αρθρογραφικά, πολιτικά και παρασκηνιακά ως «φωτισμένη δεσποτεία» που εγγυάται τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα και προσανατολισμό της χώρας, σχεδιάζει το μετεκλογικό τοπίο ως εξής: Σχηματίζεται κυβέρνηση συνασπισμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, με πρωθυπουργό όχι τον Κ. Μητσοτάκη αλλά κάποιον έτερο τον οποίο θα αποφασίσει η μειοψηφία της Κεντροαριστεράς και θα τον επιβάλει στην Κεντροδεξιά. Ουσιαστικά, δηλαδή, το ΚΙΝΑΛ/ ΠΑΣΟΚ, ένα απολύτως μειοψηφικό πολιτικό σχήμα στο Κοινοβούλιο και την κοινωνία, θα «δυναστεύσει» την ευρεία Κεντροδεξιά και την παραδοσιακή Δεξιά, μετατρέποντας την πλειοψηφική Νέα Δημοκρατία στο Κοινοβούλιο και την κοινωνία σε «όχημα ευκαιρίας» για να βρεθεί στην εξουσία.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να το επιτρέψουν οι δεξιοί και κεντροδεξιοί ψηφοφόροι την ημέρα των εκλογών. Να ψηφίσουν, δηλαδή, εξαιτίατης τραγωδίας στα Τέμπη τιμωρητικά έναντι της παράταξης και του πρωθυπουργού. Να βαρύνουν στην κρίση τους οι αστοχίες στον ΟΣΕ έναντι όλων των άλλων. Η ενίσχυση της χώρας στο διεθνές περιβάλλον με τις καθοριστικές γεωπολιτικές συμμαχίες, ο επανεξοπλισμός της, η σταθεροποίηση της οικονομίας, η αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, η ασφάλεια των συνόρων, η επιτυχημένη διαχείριση μεγάλων κρίσεων, όπως αυτή της πανδημίας, του πληθωρισμού και η ενεργειακή, τα μεγάλα έργα υποδομών που παραδίδονται, το θετικό επενδυτικό κλίμα, η αναβάθμιση και η ψηφιοποίηση του κράτους και άλλα πολύ ενθαρρυντικά. Εξαιτίας των Τεμπών να αρνηθούν να δώσουν ψήφο για δεύτερη θητεία στον πρωθυπουργό. Και εξ αντανακλάσεως να δώσουν «παράθυρο εξουσίας» στα «ορφανά του Σημίτη», στο ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς, της διαπλοκής, του κομματικού κράτους, της υποτέλειας στη γερμανική Ευρώπη.

Η μείωση της ζώνης επιρροής της Νέας Δημοκρατίας οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μετατόπιση μάζας παραδοσιακών ψηφοφόρων της προς τους αναποφάσιστους. Είναι ευθύνη της Δεξιάς, λοιπόν, σε επίπεδο βάσης και όχι ηγεσίας, αν θα δώσουν τα κλειδιά του «σπιτιού» τους στους «Σημιτάνθρωπους» ή θα ψηφίσουν ως νοικοκυραίοι έναν πρωθυπουργό, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που διδάσκεται από τα λάθη και τις εμπλοκές και προχωρά τη χώρα μπροστά.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 17/3