Οι τελευταίες εξελίξεις με τον εντοπισμό και την εξάρθρωση ολιγομελούς «πυρήνα» Πακιστανών, που καθοδηγούμενοι από «σύνδεσμο» με βάση το Ιράν προετοίμαζαν τρομοκρατική επίθεση σε βάρος εβραϊκού στόχου στην Αθήνα, έρχονται να θυμίσουν ένα παλιό ζήτημα.

Στην Ελλάδα ζουν παράνομα χιλιάδες Πακιστανοί. Ο δρόμος εισόδου τους στην Ελλάδα είναι κατά βάση μέσω Τουρκίας. Η Ελλάδα αποτελεί την «πόρτα» της Ευρώπης και της ζώνης Σένγκεν. Για τον λόγο αυτόν, όχι μόνο σε σχέση με την τελευταία απειλή τρομοκρατίας, αλλά και στα χρόνια ισχύος του χαλιφάτου του ISIS, αξιοποιείτο ως χώρα διέλευσης ή «transit» για την Ευρώπη.

Οι Πακιστανοί χαρακτηρίζονται, αν όχι στην ολότητά τους, τουλάχιστον όμως στη συντριπτική πλειοψηφία τους, ως απολύτως φανατικοί μουσουλμάνοι. Για τον λόγο αυτόν στην αξιολόγηση των πλέον σημαντικών δυτικών υπηρεσιών ασφαλείας κρίνονται ως εύκολα «χειραγωγήσιμοι» από εξτρεμιστικούς πυρήνες της Τζιχάντ, που οραματίζονται και σχεδιάζουν να «πνίξουν στο αίμα τους» τους αλλόθρησκους δυτικούς.

Παράλληλα, το Πακιστάν είναι από τους πλέον στενούς συμμάχους της Τουρκίας. Όχι μόνο στο οικονομικό, εμπορικό πεδίο, αλλά και στο στρατιωτικό, αλλά και εκείνο των μυστικών υπηρεσιών. Ακόμη και στη φιλοδοξία της Τουρκίας, όπως και του Ιράν, να εξελιχθούν σε πυρηνικές δυνάμεις. Δεν είναι άγνωστο το παρασκήνιο του πολέμου που εξελίχθηκε από αμερικανικές, ευρωπαϊκές και τις ισραηλινές υπηρεσίες κατά το παρελθόν να αποτραπεί η μεταφορά πυρηνικής τεχνογνωσίας από το Πακιστάν στην Τουρκία. Στην προκειμένη μάλιστα περίπτωση των δύο συλληφθέντων πλέον Πακιστανών για προετοιμασία τρομοκρατικών ενεργειών και στην Ελλάδα, φερόμενων ως καθοδηγούμενων από τη μυστική παραστρατιωτική οργάνωση Quds, συνδεδεμένη με τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, βλέπουμε μια άμεση συνεργασία μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών εξτρεμιστών με στόχο την τρομοκρατία και την Τζιχάντ εντός των εδαφών της Δύσης αλλά και της Ελλάδας.

Αυτή η περίπτωση αναβαθμίζει την «απειλή» των διάχυτων παράτυπων Πακιστανών στην Ελλάδα, οι περισσότεροι εκ των οποίων εργάζονται ως «εργάτες γης». Είναι μάλιστα πολύ ενδιαφέρον ότι, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες σε πολλές περιοχές της χώρας υπάρχει οργάνωση των Πακιστανών εργατών σε «εργολαβίες», με στόχο την πίεση στους τοπικούς Έλληνες ιδιοκτήτες αλλά και για προκλητικές συμπεριφορές. Η σχέση εξάρτησης που έχει αποκτήσει η Ελλάδα ειδικά από ξένους εποχικούς εργάτες, αλλά και η άρνηση του Πακιστάν να δέχεται πίσω τους υπηκόους του που με παράτυπο τρόπο έχουν εισχωρήσει σε ελληνικό και ευρωπαϊκό έδαφος, οδήγησαν για παράδειγμα τον υπουργό Μετανάστευσης κ. Μηταράκη να επιχειρήσει να οδηγήσει σε κανονικότητα την είσοδο και έξοδο από τη χώρα Πακιστανών με διμερή επίσημη συμφωνία.

Χωρίς να ενοχοποιείται κάθε Πακιστανός υπήκοος που εισήλθε με παράτυπο τρόπο στην Ελλάδα, ως ενδεχόμενος ή δυνάμει τρομοκράτης ή κακοποιό στοιχείο, θα πρέπει να τεθεί ένα ερώτημα. Γιατί η Ελλάδα σε στρατηγικό επίπεδο δεν επιδιώκει συμφωνίες με την Ινδία ή άλλες συμμαχικές χώρες με πληθυσμούς που δεν χαρακτηρίζονται από θρησκευτικό φανατισμό όπως οι Πακιστανοί, ως λύση στο πρόβλημα των εποχικών εργατών; Το θέμα θα μπορούσε να τεθεί και στο πεδίο της εσωτερικής ασφάλειας, αλλά είναι δεδομένο ότι οι ελληνικές Αρχές και οι συμμαχικές υπηρεσίες είναι «ευαισθητοποιημένες» στη συγκεκριμένη εθνότητα παράτυπων μεταναστών.

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 30/3