Τα κόμματα μπαίνουν στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία δικαιωμένη από τις εξελίξεις, σε σχέση με τη στρατηγική προσήλωση στην αυτοδυναμία, ανεβάζει τη συσπείρωσή της και επιδεικνύει την ενότητα του κυβερνητισμού της σε διαφορετικές εποχές, με την αποψινή εκδήλωση-μήνυμα.

Ζάππειο. Ημέρα της Ευρώπης. Παρόντες τρεις πρωθυπουργοί τριών διαφορετικών εποχών και δεκαετιών για τη χώρα: Μητσοτάκης, Σαμαράς, Καραμανλής. Παρόντες, επίσης, υπουργοί Εξωτερικών, επίτροποι στην ΕΕ, οι πρέσβεις των κρατών-μελών της «ευρωπαϊκής λέσχης» που με πεποίθηση και συγκρότηση ενέταξε η ελληνική Κεντροδεξιά. Πέρα από το βαλκανικό σύνδρομο της Αριστεράς και τον περίκλειστο εθνικισμό στα δεξιά της Δεξιάς.

Από την άλλη πλευρά, στον χώρο της αντιπολίτευσης η μάχη δεν γίνεται για τη διακυβέρνηση, αλλά για τον έλεγχο και την επιρροή της Κεντροαριστεράς. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ συγκρούονται στα «μαρμαρένια αλώνια» του Ανδρέα Παπανδρέου με όρους δεκαετίας 1980 ή και πιο πίσω, με όρους δεκαετίας 1970, σε έναν πολιτικά αιματηρό «τρίτο γύρο» μεταξύ της Ένωσης Κέντρου τού τότε, που αποθνήσκει, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ σήμερα και του νέου επιτιθέμενου ΠΑΣΟΚ τού τότε, νυν ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλ. Τσίπρας κάνει ένα λάθος, τουλάχιστον στην τελευταία φάση του εκλογικού κύκλου, ενόψει της αναμέτρησης της 21ης Μαΐου. Λάθος, αν τουλάχιστον δεχθούμε ότι ο Α. Παπανδρέου, μετρ «τακτικιστής» τού τότε, σε καμία περίπτωση δεν επεδίωξε κυβέρνηση συνασπισμού Ένωσης Κέντρου - ΠΑΣΟΚ τότε. Αντίθετα, ο ηγέτης της Αριστεράς - Κεντροαριστεράς σήμερα, Αλ. Τσίπρας, επιχειρεί να δομήσει πρόταση για κυβέρνηση συνασπισμού με το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη.

Ένα ΠΑΣΟΚ που έχει ως τακτική τον «διμέτωπο» αγώνα απέναντι στη Νέα Δημοκρατία δεξιά του και του ΣΥΡΙΖΑ αριστερά του, θέλοντας να δομήσει έναν νέο «κεντρώο χώρο» που θα λειτουργήσει ως «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για την εν πολλαίς αμαρτίες «περιπεσούσα γυνή» κυβερνώσα Κεντροαριστερά της Μεταπολίτευσης. Το «μόρφωμα» του Α. Παπανδρέου, που στη δεύτερη φάση του, προφασιζόμενο τον εκσυγχρονισμό της χώρας, ανεδείχθη στον πλέον φορμαλιστικό «αριβισμό» και διεφθαρμένο καθωσπρεπισμό.

Ο κ. Τσίπρας, βλέποντας το κόμμα του να χάνει συσπείρωσηπρος διάφορες πλευρές προς τα αριστερά του, προσπαθεί να διατυπώσει με τις θέσεις και τους χειρισμούς του ένα σωτήριο άνοιγμα προς το Κέντρο. Όχι σε επίπεδο ψηφοφόρων, αλλά στη βάση μιας «συμφωνίας κορυφής» με τον κ. Ανδρουλάκη. Εντυπωσίασε χθες η κ. Φωτίου, εκ των προβεβλημένων, και όχι αδίκως, στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε παρέμβασή της στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» όταν απαριθμούσε 12 προγραμματικούς τομείς που συγκλίνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Φυσικά, οι του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα τους αυτή προσέγγιση δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα όσα λένε, από την άλλη, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κυριολεκτικά τους «λιθοβολούν».

Την ίδια ημέρα, μάλιστα, ο εκ των πλέον σοβαρών του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Τσακαλώτος, μιλούσε για θεωρίες «συμπληρωματικών» του ευρώ νομισμάτων, δίνοντας νομιμοποιητική βάση στις θεωρίες Βαρουφάκη-ΜέΡΑ25. Έτσι, δημιουργείται ένα πολιτικό «τρίγωνο των Βερμούδων» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - ΜέΡΑ25 λίαν επικίνδυνο για την Ελλάδα. Πέραν αυτών, όμως, ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να μας εξηγήσει σε μια συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, με ανοχή Βαρουφάκη ποιος θα είναι πρωθυπουργός;

Αυτός που προφανώς θα ορίσει ο κ. Ανδρουλάκης και το «ιερατείο» των εκσυγχρονιστών που κρύβεται πίσω του και αποτελεί «κόκκινο πανί» για την Αριστερά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτός δεν θα είναι φυσικά ο κ. Τσίπρας…

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 9/5