Οι δυνάμεις της παγκόσμιας ισορροπίας με επικεφαλής την αμερικανική διπλωματία, δημόσια και μυστική, είχαν κάθε λόγο μέχρι τις 7 Οκτωβρίου να νιώθουν αισιοδοξία.

Ο στρατηγικός στόχος της σύγκλισης Ισραήλ και κρατών των Αράβων στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, σε μια λογική διευρυμένης συμμετοχής δυνάμεων των μουσουλμανικών χωρών στις περίφημες «συμφωνίες του Αβραάμ», έδειχνε ότι εξυπηρετείτο τα μέγιστα. Ισραήλ, Αίγυπτος, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν και άλλες χώρες του Κόλπου, Μαρόκο και Τυνησία από την πλευρά της Βορείου Αφρικής και η ισχυρή παρουσία του Σουδάν από την Κεντρική Αφρική αρχικά θα δημιουργούσαν πολύ σημαντικές προϋποθέσεις μιας πρωτόγνωρης γεωπολιτικής σταθερότητας και οικονομικής συνεργασίας στην ευρύτερη περιοχή από την Ινδία σε όλο το μέτωπο της Εγγύς Ανατολής μέχρι και τις εμβληματικές μουσουλμανικές χώρες στην Αφρική. Κρίσιμες και συμμέτοχοι ως «πρόδρομοι» (από το αρχικό «κουαρτέτο» της Α. Μεσογείου) σε αυτή τη νέα «διεθνή» από την πλευρά της Ευρώπης η Ελλάδα και η Κύπρος.

Η τακτική των Αμερικανών σχεδιαστών της στρατηγικής αυτής, την εποχή των Δημοκρατικών στον Λευκό Οίκο, θεωρούσε ότι θα πετύχει εξελίξεις «παγώνοντας» το Παλαιστινιακό -όπως αντίστοιχα το Κυπριακό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που και αυτές επεδίωκε ως «συγγενή ζώνη» να οδηγήσει σε ύφεση και οικονομική συνεργασία- και «παρακάμπτοντας» ταυτόχρονα τον ισλαμικό εξτρεμισμό της Τζιχάντ, σουνιτικό και σιιτικό, «δωροδοκώντας» στο μεταβατικό στάδιο ακόμη και την Τεχεράνη των διαδοχικών εμπάργκο.

Στις 6 Οκτωβρίου, πολύ σωστά το κρίσιμο ραντεβού εθεωρείτο το επικείμενο ανάμεσα στην κυβέρνηση Νετανιάχου και την κυβέρνηση του Μπιν Σαλμάν, διαδόχου του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας. Στην ίδια θεώρηση πραγμάτων αξιολογούνταν ως δεδομένα το ότι το Χαλιφάτο του ISIS και της ενεργητικής τρομοκρατίας στη βάση της Μεσοποταμίας είχε ηττηθεί και αποδυναμωθεί, η Χαμάς και οι άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις του τρόμου συζητούσαν για την έρευνα και την εξόρυξη του κοιτάσματος στη θάλασσα της Γάζας για υδρογονάνθρακες που θα έφερναν μια νέα ευημερία, ενώ η Χεζμπολάχ και οι άλλες οργανώσεις -στρατοί υπό τον έλεγχο των «φρουρών της Επανάστασης» από την Τεχεράνη- μαζί με το χρηματοπιστωτικό κέντρο της Τζιχάντ, το Κατάρ, δεν θα επιχειρούσαν να διασπάσουν από μόνες τους το κλίμα. Και μετά ήρθε η πομπώδης ως προς τη φρίκη της εισβολή της Χαμάς στο Ισραήλ εμφανώς σε πλήρη συνεργασία με τον ISIS και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και τα ανέτρεψε όλα. Η ισλαμική τρομοκρατία και φονική θεοκρατία πήρε τη «σκυτάλη» της Ιστορίας φέροντας τις εξελίξεις στο δικό της γήπεδο, αφού οι επιλογές του Ισραήλ είναι να βρει τρόπο να «καταστρέψει» τη Χαμάς εντός τους εδάφους της Γάζας. Δηλαδή στην έδρα της. Από την πλευρά της, η αμερικανική στρατηγική μέσω ενός εκ των κύριων εκπροσώπων της, του κ. Μπλίνκεν, επεχείρησε να αλλάξει τα νέα δεδομένα με την επαναφορά της συζήτησης για τη συγκρότηση παλαιστινιακού κράτους ως αποτέλεσμα διαβουλεύσεων μεταξύ της «πληγωμένης» Ιερουσαλήμ και των εκβιαζόμενων από τα στίφη της Τζιχάντ ηγεσιών των Αράβων, που θα συνέκλιναν στις «συμφωνίες του Αβραάμ».

Ταυτόχρονα, οι πολεμικές αρμάδες των ΗΠΑ και της Δύσης επέστρεψαν στην Ανατολική Μεσόγειο. Στις 17 Οκτωβρίου, το βράδυ της Τρίτης, συνέβη ο βομβαρδισμός στο νοσοκομείο της Γάζας με εκατόμβες νεκρών. Οι συζητήσεις για νέο παλαιστινιακό κράτος, με τη συμμετοχή πλέον του προέδρου Μπάιντεν, κατέρρευσαν και η τρομοκρατία της Τζιχάντ επιβεβαίωσε τον έλεγχό της επί των εξελίξεων. Και τώρα τι θα ακολουθήσει; Επιχειρήσεις του Ισραήλ στη Γάζα. Νέος κύκλος Αραβικής Άνοιξης στο εσωτερικό των κρατών των Αράβων με στόχο τους θρόνους και τις ηγεσίες. Κυριαρχία του θεοκρατικού Ιράν επί των σουνιτών Αράβων. Νέος κύκλος αίματος στην Ευρώπη, ενδεχομένως και στις ΗΠΑ, από το αναγεννημένο Χαλιφάτο του ISIS.

Δημοσιεύτηκε στην Απογευματινή στις 20/10