Η περίπτωση ύπαρξης κράτους των Κούρδων θα έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις τόσο σοβαρές όσο η συγκρότηση του νέου ελληνικού κράτους, στη βάση του οποίου εξελίχθηκε το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το σύμπλεγμα των εθνικών ή ομοσπονδιακών κρατών της Βαλκανικής.

Σε σχέση με την ορθότητα της διαδικασίας του δημοψηφίσματος υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις ακόμη και σε στρατηγικά συμμαχικές χώρες, όπως είναι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ. Η Ιερουσαλήμ, με δηλώσεις σε όλα τα επίπεδα, από τον πρωθυπουργό Νετανιάχου και τον υπαρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Υ. Golan, αλλά και μέλη της κυβέρνησης, όχι μόνο δηλώνει τη στήριξή της στο Κουρδιστάν σε επίπεδο αναγνώρισης, αλλά μιλάει για μετοίκηση ενός πληθυσμού περίπου 200.000 κουρδικής καταγωγής Ισραηλινών πολιτών στην περιοχή που συνδέει την περιοχή των Κούρδων στο Ιράκ με τη θάλασσα. Με την έννοια αυτή, το Κουρδιστάν δεν θα είναι μια περίκλειστη οντότητα περιτριγυρισμένη από εχθρούς, αλλά μια χώρα με πρόσβαση στη Μεσόγειο.

Από την άλλη πλευρά, η Ουάσιγκτον, όπως με απολύτως επίσημο τρόπο διεφάνη και από τις διαβουλεύσεις και τις τοποθετήσεις που είχε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Τζ. Ματίς και με τον ηγέτη των Κούρδων του Ιράκ Μασούντ Μπαρζανί, υποστηρίζει την αυξημένη αυτονομία των Κούρδων, αλλά χωρίς το Ιράκ να χάσει τη συνοχή του. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να εξοπλίζουν τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι για την Τουρκία αποτελούν «παρακλάδι» του ΡΚΚ, που και για την Ουάσιγκτον αναγνωρίζεται ως «τρομοκρατική οργάνωση».

Η Τουρκία, από τη δική της πλευρά, αφού στη βάση της προμήθειας των ρωσικών πυραύλων S-400 αρχίζει να απομακρύνεται περαιτέρω από τη δομή του ΝΑΤΟ, ευρισκόμενη σε όλο και μεγαλύτερη απόσταση από την περίπτωση ένταξης στην ΕΕ, δείχνει να προχωράει σε μια τεράστιας σημασίας κίνηση. Σε συνεννόηση με τη Ρωσία και το Ιράν να καταλάβει στρατιωτικά την περιοχή της Ιντλίμπ, που θα αποκόψει τους Κούρδους από την πρόσβαση στη Μεσόγειο. Ουσιαστικά μιλάμε για τα ίδια εδάφη που προσβλέπει να εποικίσει το Ισραήλ. Μια θερμή αντιπαράθεση Τουρκίας - Ισραήλ αρχίζει να γίνεται ορατή.