Ποια είναι η ενοποιητική βάση της Ευρώπης; Αποτελείται από εθνικά κράτη ή σταθερές ενότητες εθνοτήτων με δομημένα σύνορα, χριστιανικά στην επίσημη θρησκεία τους και την κοινωνική ηθική τους, με ασφάλεια δικαίου στη βάση του διαφωτισμού, των ατομικών δικαιωμάτων και με σεβασμό στο δημοκρατικό πολίτευμα, είτε διατηρούν τη μοναρχία είτε όχι. Στην οικονομία κυριαρχείται από το σύστημα του φιλελευθερισμού και της ανοιχτής αγοράς, με σημαντική, όμως, την παρουσία του κοινωνικού κράτους. Στην ευρωπαϊκή ενότητα κυριάρχησαν οι ιδέες και οι παραδοχές της Δύσης έναντι της Ένωσης των Σοβιέτ μετά το τέλος του επονομαζόμενου Ψυχρού Πολέμου και την κατάρρευση του «σιδηρού παραπετάσματος», όπως χαρακτηρίσθηκε από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ η υπό ρωσική επιρροή ανατολική πλευρά της.

Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με την παρούσα πραγματικότητα; Προφανώς, καμία. Άρα, η Ευρώπη ως ένωση αλλά και ως οικονομική ζώνη δεν έχει καμία σχέση με τον εαυτό της. Προσομοιάζει πολιτισμικά με έναν «πύργο της βαβέλ», παρά με μια ώριμη και ουμανιστική στο εποικοδόμημα ένωση κρατών και αξιών. Για τον λόγο αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στην τελική «απορρύθμιση» και κοινωνικά ή ηθικά στο χάος. Το κύριο ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνον τον οικονομικό μερκαντιλισμό των Γερμανών ή των Ολλανδών ή των ελίτ του τραπεζικοκεντρικού συστήματος. Αφορά την αυτοκαταστροφική εμμονή της ανάδειξης ιδιαιτεροτήτων σεξουαλικών, κοινωνικών, φυλετικών, ιδεολογικών σε βάρος των πλειοψηφιών, της τάξης και της αρμονίας.

Η επιχείρηση συγκρότησης μιας Ευρώπης του τρίτου φύλου ή των κοινωνικά «περιθωριακών» καταστρέφει την εμπεδωμένη δομή των Ευρωπαίων. Η Ευρώπη των ουδέτερων «ταυτοτικά», των ομοφυλοφίλων, των Ρομά, των «εμιγκρέ» εναντίον των εθνοτικών, φυλετικών, θρησκευτικών πλειοψηφιών οδηγεί σε μια φυσική όσο και γενετική σύγκρουση. Η Ευρώπη ως οντότητα, άρα και ως σύνολο εθνικών κρατών και δομημένων κοινωνικά συλλογικοτήτων, χάνει την κουλτούρα της, τον πολιτισμό της, την κατάκτηση της συνύπαρξης που προσφέρουν στη βάση των αξιών τους η δημοκρατία, ο χριστιανισμός, ο ανθρωπισμός, η Ιστορία. Χάνει την ηθική οντότητα και το σθένος της.

Όσα «αιφνιδιάζουν» τον Ευρωπαίο πολίτη τα τελευταία είκοσι χρόνια οδηγούν στον μηδενισμό των αξιών του. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν περιορίζεται στην Καταλονία...