Προκαλεί αρχικά εντύπωση, αλλά αποτελεί τη σύγχρονη τραγωδία της Ελλάδας. Πιο σημαντική και δυσβάσταχτη ακόμα και από τα μνημόνια της οικονομικής χρεοκοπίας. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα οργανωμένα συνδικάτα τον εκσυγχρονισμό της δουλειάς, την οργάνωση του κράτους, την αξιοκρατία, το δικαίωμα στην εξέλιξη.

Η ΑΔΕΔΥ, που σημαίνει το κεντρικό συνδικάτο των δημοσίων υπαλλήλων, διακήρυξε ότι θα προχωρήσει σε καταλήψεις δημοσίων κτιρίων και θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποτραπεί η διαδικασία της αξιολόγησης. Το συνδικάτο δεν θέλει αξιολόγηση και σύγχρονο μάνατζμεντ στο κράτος, προκειμένου οι συνδικαλιστές -«κηφήνες» πραγματικοί και εκλεκτοί της κομματοκρατίας- να συνεχίσουν να συνδιοικούν με τους εκάστοτε υπουργούς, που, όμως, «έρχονται και παρέρχονται», και να προωθούν στη βάση της ευνοιοκρατίας αυτοί τους υπαλλήλους. Τα ίδια επαίσχυντα φαινόμενα βλέπουμε σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα.

Ακόμα και στην ΕΡΤ, όπου ο πρόεδρός της, γνωστός για την καλλιτεχνική του δημιουργία, Δ. Τσακνής παραιτήθηκε πρόσφατα, μην αντέχοντας τις μεθοδεύσεις και την «ίντριγκα» του γνωστού «αρχιερέα» της επαίσχυντης ΠΟΣΠΕΡΤ κ. Καλφαγιάννη. Ο κ. Τσακνής δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος και υψηλός επιτελικός που παραιτείται από τα δημόσια μίντια. Πριν από αυτόν είχαν παραιτηθεί πολλοί άλλοι, «θύματα» του κ. Καλφαγιάννη και της παρέας του, με διαφορετικές κυβερνήσεις και για ποικίλους λόγους. Οι απεργίες διαρκείας της ΠΟΣΠΕΡΤ, που ζητούσε προνόμια χωρίς υποχρεώσεις, οδήγησαν στο «μαύρο» την ΕΡΤ πριν από λίγα χρόνια.

Το μέγεθος, όμως, της παράλογης αντίδρασης σε κάθε εξέλιξη των συνδικάτων -που έχουν δομηθεί από τις «πράσινες» και «κόκκινες» κλαδικές της δεκαετίας του 1980 και τον καταστροφικό για την Ελλάδα συνδικαλιστικό νόμο του 1982- γίνεται κατανοητό από την αντίδραση του συνδικάτου στις αστικές συγκοινωνίες, της περίφημης ΣΤΑΣΥ, στην έκδοση ηλεκτρονικού εισιτηρίου. Επίσης, τους χειρισμούς της γ.γ. στο υπουργείο Πολιτισμού και των αρχαιολόγων, με τους οποίους αποτελεί «σωματείο» σκοπιμοτήτων και αντίδρασης για την επένδυση του Ελληνικού.

Η λύση είναι απλή. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, αφήστε τους αριβισμούς και στείλτε τους «κοτζαμπάσηδες» των συνδικάτων να δουλέψουν, διαφορετικά σπίτι τους, με κατάργηση των οργανικών τους θέσεων. Είναι σίγουρο ότι δεν θα λείψουν σε κανέναν...