Γιατί η ∆εξιά δεν υπολήπτεται τους… Σαµαράδες
Άρθρο γνώμης
''Ο παλαίµαχος, που δεν θέλει να θυµάται την πολιτεία του, θα επιστρέψει µια ώρα αρχύτερα στους µοναχικούς περιπάτους στα δροµάκια της Κηφισιάς''
Ακούγεται, αν είναι δυνατόν, ότι ο πρώην πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας και πρώην πρωθυπουργός Α. Σαµαράς σκέπτεται να καταψηφίσει τον προϋπολογισµό του κράτους για το 2025 και ας διαγραφεί. Αν είναι δυνατόν να συµβεί κάτι τέτοιο από έναν πολιτικό ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Από την άλλη ο πρώην πρωθυπουργός έχει επικεντρωθεί σε µια δηµόσια κριτική στην παρούσα ηγεσία της κυβέρνησης και του κόµµατος σε δυο επίπεδα. Το ένα για τη συνεργασία µε στελέχη που προέρχονται από την Κεντροαριστερά και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ και το άλλο για τους χειρισµούς σε σχέση µε την Τουρκία. Αν είναι δυνατόν!
Κατ’ αρχήν, ακόµη και αν είχαν προσβληθεί από µαζική άνοια οι Έλληνες, κάποιος από αυτούς θα θυµόταν ότι ο κ. Σαµαράς ως πρωθυπουργός κυβέρνησε σε συνασπισµό µε το ΠΑΣΟΚ και τον τότε ηγέτη του, Ευ. Βενιζέλο, το 2012-2014, δοµικό πρόσωπο του εκσυγχρονιστικού σηµιτισµού, ενώ πριν συµµετείχε σε κυβερνήσεις συνασπισµού µε το ΠΑΣΟΚ και µέρος της Αριστεράς η Νέα ∆ηµοκρατία υπό την ηγεσία του. Κάποιοι από αυτούς που ενδεχοµένως έχουν περισσότερες πληροφορίες από το πολιτικό παρασκήνιο της εποχής θυµούνται ότι, όταν στο Μέγαρο Μαξίµου ο κ. Σαµαράς ερωτάτο και του ζητείτο να αποφασίσει για κάποιο σηµαντικό ή λιγότερο σηµαντικό θέµα, η πρώτη του απάντηση ήταν ερώτηση. Μια και συγκεκριµένη: « Ο Βαγγέλης (Βενιζέλος) τι λέει;».
Επίσης σε σχέση µε την πρωθυπουργία του, οι Έλληνες, και πολύ περισσότερο οι δεξιοί, δεν ξεχνούν ότι τα µνηµόνια 1 και 2, τα πλέον επώδυνα και άδικα για τη χώρα και τους πολίτες της, τα διαπραγµατεύτηκε και τα συµφώνησε ο κ. Σαµαράς ως ηγέτης της συµµέτοχης Κεντροδεξιάς στις κυβερνήσεις συνασπισµού και ως αρµόδιος πρωθυπουργός στην κυβέρνηση συνασπισµού Νέας ∆ηµοκρατίας - ΠΑΣΟΚ. Και µπορεί η συστηµική προπαγάνδα να φόρτωσε όλο το «κόστος» των µνηµονίων στο τρίτο µνηµόνιο επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, το πρώτο εξάµηνο της θητείας της, αλλά, αν πάµε σε µια αναδροµή των όσων µέτρων και αναγκαστικών νόµων προκρίθηκαν στο µνηµόνιο 1 και µνηµόνιο 2 µε πλήρη ευθύνη του Α. Σαµαρά, ο παλαίµαχος πολιτικός ηγέτης, που δικαιολογηµένα δεν θέλει να θυµάται την πολιτεία του και «επενδύει» ταυτόχρονα στη µαζική αµνησία των πολιτών, και ειδικά των δεξιών της Νέας ∆ηµοκρατίας, θα επιστρέψει µια ώρα αρχύτερα στους καταθλιπτικούς µοναχικούς περιπάτους του στα δροµάκια της Κηφισιάς. Ο κ. Σαµαράς επίσης θέλει να ξεχνά ότι οι δεξιοί επί των ηµερών της διακυβέρνησής του είχαν µείνει, οι πιο µετριοπαθείς, σπίτι τους σιωπηλοί και βλοσυροί και οι πιο ζωηροί ήταν στους δρόµους φωνάζοντάς τον «προδότη»! Ταυτόχρονα δεν µπορούν να αγνοήσουν εκείνο το ύφος ικέτη στη Γερµανία και την «τρόικα» και τις προσδοκίες του ότι µε κάθε κόστος Βερολίνο και Βρυξέλλες θα τον κρατήσουν µε κάποιον τρόπο στην εξουσία στις εκλογές του 2015.
Οι προσδοκίες του εκείνες φυσικά διαψεύστηκαν από την πραγµατικότητα, αφού ούτε οι Γερµανοί έκαναν κάτι δραστικό για να υποστηρίξουν την τότε προεκλογική του επιχειρηµατολογία και καµπάνια. Υπό την έννοια αυτή, κάθε άλλο παρά πρόθυµη είναι η ∆εξιά στο να την εκπροσωπεί ή να φαντάζεται ότι την εκπροσωπεί ο κ. Σαµαράς. Από την άλλη, ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του κόµµατος της Νέας ∆ηµοκρατίας δεν θα πρέπει να είναι αχάριστος. Τα µέλη και οι φίλοι της Νέας ∆ηµοκρατίας τον πίστεψαν και τον στήριξαν.
Εξελέγη αρχηγός απέναντι στην απολύτως ανταγωνιστική υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη, δεν εξέπεσε όταν έκανε τη µεγάλη «κωλοτούµπα» από αντιµνηµονιακός σε µνηµονιακό και του έδωσαν την ευκαιρία να διαπραγµατεύεται πίσω από «κλειστές πόρτες» µε την εγχώρια διαπλοκή την πρωθυπουργία του. Όλα καλά µέχρι εδώ, αλλά η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους «σαµαρισµούς» και η δεξιά πτέρυγα είναι βέβαιο, πλην της παρέας του, ότι δεν θα επιτρέψει πείσµατα και εγωισµούς από την «αυλή του Κολεγίου»...