Σε πεδίο επίδειξης της εξουσιομανίας Τσίπρα-Καμμένου μετατράπηκε για μία ακόμη φορά το Κοινοβούλιο. Οι δύο πολιτικοί συνεταίροι, για μία ακόμη φορά καταπάτησαν δημοσίως και απροσχημάτιστα κάθε λέξη του… Συντάγματος, καταδεικνύοντας σε όλα τα επίπεδα πως είναι αδίστακτοι μπροστά στον στόχο της εξυπηρέτησης των παντός είδους συμφερόντων τους και δη την παράταση της κοινής τους παραμονής στις καρέκλες τους. Αδιαφορώντας για κάθε αρχή και έννοια διάκρισης των εξουσιών, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Άμυνας, κατέστησαν εκ νέου την Δικαιοσύνη όργανο της προπαγάνδας τους «δικάζοντας» και «καταδικάζοντας» από το βήμα της Βουλής. Κι όλα αυτά μόλις λίγες ημέρες μετά το φιάσκο της υπόθεσης Ριχάρδου, όπου η πραγματικότητα διέψευσε οικτρά τον «εισαγγελέα», «δικαστή» και ταυτόχρονα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Χαρακτηριστικό της μανίας τους να ποινικοποιήσουν τους παντός είδους πολιτικούς τους αντιπάλους και να απλώσουν πέπλο προστασίας πάνω από τις σκοτεινές διαδρομές της διακυβέρνησής τους ήταν η αναφορά του Αλέξη Τσίπρα για το αδιαμφισβήτητα έγκυρο ρεπορτάζ των «Π» σχετικά με το θέμα των καταγγελιών Λιβανού. Πρόκειται για τον επιχειρηματία που επωνύμως κατήγγειλε συγκεκριμένο συνεργάτη του υπουργού Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι του ζήτησε μίζα προκειμένου ο κ. Λιβανός να λάβει το ποσό που διακαιούτο νομίμως από την συμμετοχή του στην αποκάλυψη του σκανδάλου Καρούζου.

Για την ιστορία και μόνο, αξίζει να σημειωθεί ότι για το θέμα αυτό διενεργείται προκαταρκτική εξέταση από την ελληνική Δικαιοσύνη, γεγονός που ακυρώνει αυτόματα τις πρωθυπουργικές ατάκες περί fake news. Αλήθεια όμως, πώς εξασφαλίζεται ότι ένας εισαγγελέας θα κάνει από δω και μπρος απερίσπαστος το καθήκον του, όταν ακούει τον Αλέξη Τσίπρα να στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση, παρεμβαίνοντας άμεσα και κατά τρόπο πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά στο μέτωπο της δικαστικής διερεύνησης;

Ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι οφείλει να είναι θεματοφύλακας των θεσμών όχι μόνο καταργεί στην πράξη την λειτουργία της Δικαιοσύνης, αλλά την ίδια ώρα, την χρησιμοποιεί α λα καρτ για να προωθήσει τις επιδιώξεις του. Δαιμονοποιεί δημοσιεύματα εφημερίδων που ασκούν έλεγχο και κριτική στην κυβέρνηση, λησμονώντας τα αντίστοιχα φιλοκυβερνητικών εντύπων, τα οποία όχι μόνο προαναγγέλλουν διώξεις, αλλά και δημοσιεύουν παρανόμως αποκτηθέν υλικό δικογραφίας, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανένα αφού χαίρουν της κάλυψης και της σκανδαλώδους εύνοιας του Μεγάρου Μαξίμου. Τα τελευταία βέβαια, τα επικαλείται και τα… ερμηνεύει ο ίδιος και ο συνεταίρος του κατά το δοκούν, ώστε να στοχοποιηθεί και να λοιδορηθεί ο κάθε πολιτικός αντίπαλος και ο κάθε ενοχλητικός δημοσιογραφικός πόλος άσκησης της οποιασδήποτε κριτικής.

Και όλα αυτά την ώρα που οι σκανδαλώδεις υποθέσεις επί διακυβέρνησης Τσίπρα-Καμμένου, που τα κόμματα της αντιπολίτευσης μιλούν για εμπλοκή υπουργών, παραμένουν με ευθύνη της κυβέρνησης στο σκοτάδι, αφού δεν επιδιώκεται η διαλεύκανση τους. Πρόκειται μεταξύ άλλων για τις υποθέσεις της ΔΕΠΑ, της πώλησης βλημάτων στη Σαουδική Αραβία, της παράτασης της παραχώρησης του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος», της υπόθεσης του Θριασίου Εμπορευματικού Κέντρου και της ανεξήγητης εξαγοράς από τη ΔΕΗ ζημιογόνου εταιρείας του αντιπροέδρου των Σκοπίων.

Την σκυτάλη πήρε ο υπουργός Άμυνας. Εκείνος δηλαδή που κοροϊδεύει ασύστολα τον ελληνικό λαό για το Μακεδονικό και που μπροστά στο άγχος του να διασωθεί πολιτικά πετάει ατέλειωτη λάσπη στον ανεμιστήρα. Εκείνος που προαναγγέλλει ανοικτά διώξεις και προφυλακίσεις πολιτικών του αντιπάλων, εκείνος που βιάζεται να προκαταβάλει δικαστικές αποφάσεις, εκείνος που (όπως ακούσαμε σήμερα) κάνει… παρατηρήσεις μέσα από το Κοινοβούλιο σε δικαστές και εισαγγελείς όταν οι ενέργειές τους δεν συμβαδίζουν με τα αντιθεσμικά παραληρήματά του, εκείνος που αλλοιώνει κατάφορα την πραγματικότητα και αδιαφορεί για το αν με τα ψέματά του σπιλώνει υπολήψεις ανθρώπων και οικογενειών.

Θα συνιστούσαμε τόσο στον πρωθυπουργό, όσο και τον υπουργό Άμυνας να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί. Οι εποχές που οι πολιτικοί ηγέτες αντικαθιστούσαν την Δικαιοσύνη παραπέμπουν στην χούντα των Συνταγματαρχών, του Παπαδόπουλου, του Παττακού και του φίλου του Πάνου Καμμένου, Γεωργαλά. Ευτυχώς, από την Μεταπολίτευση και μετά, για τις κυβερνήσεις αποφασίζει ο ελληνικός λαός και για τους αθώους ή τους ενόχους οι δικαστές και οι εισαγγελείς…